Glanzende houtmier:

 

Uiterlijk: Glanzende houtmier

De glanzende houtmier behoort tot de subfamilie Formicinae, ook wel "schubmieren" genoemd vanwege de verbrede achterlijfssteel die lijkt op een schub. Ze hebben een sterke aromatische geur waarmee ze andere mieren afschrikken. Wanneer je een mier fijnwrijft, ruik je een citroenachtige geur.

De glanzende houtmier heeft een grote kop, is glanzend zwart en iets groter dan de wegmier. De werksters zijn 4-6 mm lang, mannetjes zijn 4,5-5 mm en koninginnen zijn 6-6,5 mm. De mannetjes en koninginnen hebben vleugels.

Ontwikkeling : Glanzende houtmier

Mieren hebben een volledige gedaanteverwisseling met 4 stadia: ei, larve, pop en volwassene. Eieren worden gelegd in het voorjaar en de zomer. De ontwikkeling van ei tot volwassene duurt ongeveer 2 maanden. Werksters leven 2-3 jaar, terwijl koninginnen wel 15-20 jaar oud kunnen worden.

Tussen midden april en begin november vindt de "bruidsvlucht" plaats, waarbij mannetjes koninginnen bevruchten. Na de vlucht sterven de mannetjes, terwijl de koninginnen terugkeren naar het nest. Ze helpen bij de uitbreiding van het nest of proberen een nieuw nest te stichten door een bestaand nest van schaduwmieren binnen te dringen en de 'stammoeder' te doden. De schaduwmierwerksters verzorgen de eitjes van de nieuwe koningin, waardoor na verloop van tijd een zuivere kolonie glanzende houtmieren ontstaat. Een nieuw nest kan ook ontstaan door een deel van een bestaande kolonie dat zich afsplitst.

Levenswijze: Glanzende houtmier

 

Schade door de Glanzende houtmier

De glanzende houtmier (Lasius fuliginosus) veroorzaakt over het algemeen geen directe schade aan houten constructies. In plaats daarvan staat deze mierensoort bekend om zijn invasieve gedrag en kan het indirecte schade veroorzaken. Hier zijn enkele kenmerken van de schade veroorzaakt door de glanzende houtmier:

1. Verplaatsing van andere mierensoorten: De glanzende houtmieren hebben een sterk aromatische geur die andere mierensoorten kan verdrijven. Ze kunnen concurreren met inheemse mierensoorten en hun nesten overnemen. Dit kan leiden tot verstoring van het ecologische evenwicht en veranderingen in de lokale mierenpopulaties.

2. Overlast in de omgeving: Glanzende houtmieren kunnen in grote aantallen voorkomen en hun aanwezigheid kan als overlast worden ervaren, vooral in de buurt van menselijke bewoning. Ze kunnen op zoek gaan naar voedselbronnen in keukens, bijenkorven, composthopen en andere gebieden waar voedsel aanwezig is.

3. Landbouwschade: In sommige gevallen kunnen glanzende houtmieren schade toebrengen aan landbouwgewassen, vooral die welke rijk zijn aan zoetigheid, zoals fruitbomen of suikerhoudende gewassen. Ze kunnen ook honingdauw afscheiden, wat de groei van schimmel kan bevorderen en planten kan beschadigen.

Het is belangrijk om te vermelden dat de glanzende houtmier geen houtaantastende eigenschappen heeft, in tegenstelling tot sommige andere houtaantastende insecten zoals houtwormkevers of termieten. Als u echter overlast ondervindt van glanzende houtmieren of als u hun aanwezigheid als een probleem ervaart, kunt u contact opnemen met professionele ongediertebestrijdingsdiensten om passende maatregelen te nemen om de populatie te beheersen.

 

 

 

ZWARTE WEGMIER:

Uiterlijk: Zwarte Wegmier

De wegmier behoort tot de subfamilie Formicinae, ook bekend als "schubmieren" vanwege de verbrede achterlijfssteel die lijkt op een schub. Ze zijn zwartbruin tot zwart van kleur en hebben veel fijne beharing. De koninginnen zijn donkerbruin en hebben een smaller hoofd dan het borststuk. De mannetjes zijn donker- tot zwartbruin en hebben transparante vleugels. De grootte varieert: werksters zijn 3-5 mm lang, mannetjes zijn 3,5-4,2 mm lang en koninginnen zijn het grootst met een lengte van 8-9 mm.

Ontwikkeling : Zwarte Wegmier

Mieren hebben een volledige gedaanteverwisseling met 4 stadia: ei, larve, pop en volwassene. De ontwikkeling van ei tot volwassene duurt ongeveer 2 maanden. Werksters leven 2-3 jaar, terwijl een koningin wel 15-20 jaar oud kan worden. Als de koningin sterft en er geen vervanging is, verdwijnt haar nest.

De "bruidsvlucht" vindt meestal plaats in juli en augustus. Tijdens de vlucht bevruchten mannetjes de koninginnen. Daarna werpt de koningin haar vleugels af en helpt ze bij de uitbreiding van een bestaand nest of probeert ze een nieuw nest te stichten. Ze legt eitjes in een gegraven cel in vochtige grond, die na 8-10 weken uitkomen. Tijdens deze periode eet de koningin niet en haalt ze haar proteïnen uit haar afgebroken en verteerde vliegspieren. Ze voedt de larven met speeksel. Zodra de werksters volwassen zijn, verzorgen ze de koningin, breiden ze het nest uit en zoeken ze voedsel. De koningin legt vanaf dat moment eitjes en verlaat meestal het nest niet meer.

 

Levenswijze: Zwarte Wegmier 

Een wegmierenkolonie bestaat gemiddeld uit 4000-7000 individuen. Er is een strikte taakverdeling: koningin(nen) en mannetjes zorgen voor voortplanting, terwijl werksters verantwoordelijk zijn voor voedselverzameling, zorg voor het broed, nestonderhoud en soms verdediging.

Wegmieren komen voor in de natuur, tuinen en gebouwen. Ze voeden zich met andere insecten en zoetigheid, zoals honingdauw die ze verkrijgen door bladluizen te "melken". Werksters bewaken en verzorgen de bladluizen om hun uitscheidingsproducten te verzamelen. Als werksters voedsel vinden, leggen ze een geurspoor naar het nest om gevolgd te worden door andere mieren.

 

Schade  / overlast door de Zwarte Wegmier

 

De zwarte wegmier (Lasius niger) staat erom bekend dat hij overlast kan veroorzaken in en rondom menselijke woongebieden. Hier zijn enkele vormen van schade of overlast die geassocieerd kunnen worden met zwarte wegmieren:

1. Nestvorming in gebouwen: Zwarte wegmieren kunnen hun nesten bouwen in en rondom gebouwen, zoals in de tuin, onder stoepen, in muren, onder vloeren, enz. Dit kan leiden tot overlast en ongemak, vooral als de mieren binnenshuis worden aangetroffen.

2. Voedselcontaminatie: Zwarte wegmieren zijn opportunistische eters en kunnen zich voeden met voedselresten en -deeltjes die achtergelaten worden in keukens, voorraadkasten en andere voedselopslaggebieden. Dit kan leiden tot voedselcontaminatie en hygiëneproblemen.

3. Tuin- en plantenschade: Zwarte wegmieren kunnen schade toebrengen aan tuinen en planten. Ze kunnen bijvoorbeeld bladluizen beschermen en melken voor de zoete honingdauw die ze afscheiden. Dit kan de groei van planten belemmeren en de plantgezondheid aantasten.

4. Overlast buitenshuis: Zwarte wegmieren kunnen zich over grote afstanden verplaatsen in zoektocht naar voedselbronnen. Dit kan overlast veroorzaken op terrassen, picknickplaatsen, speelgebieden en andere buitenruimtes.

Het is belangrijk op te merken dat zwarte wegmieren doorgaans geen structurele schade aan gebouwen veroorzaken, zoals bijvoorbeeld termieten. Als u echter overlast ondervindt van zwarte wegmieren, kunt u verschillende preventieve maatregelen nemen, zoals het afdichten van openingen en scheuren, het opruimen van voedselresten en het elimineren van nestplaatsen in de directe omgeving van uw woning. Indien nodig kunt u ook professionele ongediertebestrijdingsdiensten raadplegen om de mierenpopulatie te beheersen en de overlast te verminderen.